Kurtejiyana min

Li payîza welatê xwe ku niha kêliyên jiyana min bûne malzaroka êşên wê û tebata xwe bi serpêhatiyên axa wê tînim, li 4ê heyva 11 li sala 1988ê di hembêza bajarokê Tirbespiyê de ji dayîk bûm. Zarokatiya min, roj û demên gulgulî û yariyên zarokatiya min û hevaltiya min ya bi dilopê baranê re, bi leystikên tîrêjên rojê re a li ser axa dayika min derbas bûn. Lê, wek gelek malbatên kurd yê rojavayê kurdistanê, ez jî li gel malbata xwe bûm koçberê welatê xerîbiyê. Ev çend salin em li Almaniya niştecihin. Jiyana min di navbera çar dîwarên cemdî, xwendin, wêne û helbestê de derbas dibe. Li vî welatê dûrî çand, bêhin û evîna welatê min, wêne û helbest bûne zimanê min, bi taybetî wêneçêkirin bûye zimanê derûna min. Jibîr nekim, kesatiya diya min, rondikên wê, awirvedana wê, sirûda kenê wê bûye wêneke her kêlî ya eşqa welat li ber çavê min…Li vî welatî her roj birînên xwe bi bîranînên hesreta axê derman dikim, lê çi bikim her birîneke min ji birîna din re dibe dayik!

Samstag, 17. Oktober 2009

الخريف المنتظر


الخريف المنتظر

ستاتي الي اخيرا

انتظرت هذه اللحظة ...
انتظرت هذا الخريف كما لم انتظر من قبل..
كل شي من حولي يعلن قدومك
الريح و السماء و التقلبات الجوية
كلها تحمل حقائبك الي
ستاتي مع النوء الخريفي
مع الاشجار المحمرة ..
مع الحقائب المدرسية
ستاتي مع مواسم الاضرابات
مع الحزن الغامض .. مع صوت السنونو...
مع نهايات الجنون..
ستاتي يا معطفي الشتوي
يا طمأنينة العمر و يا احطاب الليالي الثلجية
كنت لي الاحطاب التي تحرقني بدل ان تفيني
احرقتن يكثيرا
و انتظرتك كثيراا
كنت جنوني
كنت نبطي
ووجودي
انتظرتك كثيرا لنتحدث اخيرا
ماذا تريد مني؟
من اكون بالنسبة اليك؟؟
ز ما اسمها قصتنا؟؟





Canê Omar

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen